Οι αρχές της δεκαετίας του 1980 ήταν μια χρονιά ταραχωδών αλλαγών στον κόσμο σε σύγκριση με την εμπνευσμένη ιστορία αυτού του θαύματος. Ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στο αποκορύφωμά του. Η Αμερική μόλις έβγαινε από μια ταπεινωτική ήττα στο Βιετνάμ και ο κόσμος εξακολουθούσε να τυλίγει από μια πετρελαϊκή κρίση όταν η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε να ασκήσει περαιτέρω την επιρροή της εισβάλλοντας στο Αφγανιστάν. Ο κόσμος του αθλητισμού επηρεάστηκε επίσης από τη μονομαχία αυτών των δύο υπερδυνάμεων καθώς η Δύση σκέφτηκε ένα μποϊκοτάζ των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στη Μόσχα. Μέσα σε αυτό το ασταθές παγκόσμιο κλίμα, διαμορφωνόταν μια ιστορία έμπνευσης που θα καταλύσει την παρακμή του κομμουνιστικού κόσμου και θα φέρει επανάσταση στον κόσμο του αθλητισμού.
Μπορούμε να εντοπίσουμε τις απαρχές αυτής της εμπνευσμένης ιστορίας σε δύο μεγάλες χώρες που παίζουν χόκεϊ επί πάγου. Λίγο πριν από τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Lake Placid των ΗΠΑ τον Φεβρουάριο του 1980, η Σοβιετική Ένωση θεωρούνταν το καλύτερο έθνος που παίζει χόκεϊ επί πάγου στον κόσμο. Από το 1960, οι Σοβιετικοί είχαν κερδίσει το χρυσό σε κάθε Ολυμπιακό. Στην πορεία, έχουν συγκεντρώσει ρεκόρ 27-1-1, σημειώνοντας 175 γκολ και επιτρέποντας 44 γκολ στη διαδικασία. Αν και το σοβιετικό χόκεϊ επί πάγου θεωρούνταν ερασιτεχνικό άθλημα, το καθεστώς Μπρέζνιεφ είχε επιτρέψει στον παίκτη να αναλάβει «μαλακές δουλειές» ενώ προπονούνταν με πλήρες ωράριο σε εξαιρετικές αθλητικές εγκαταστάσεις. Κατευθυνόμενοι στους αγώνες Lake Placid του 1980, η σοβιετική ομάδα υποδέχτηκε βετεράνους παίκτες όπως οι Boris Mikhailov, Vladislav Tretiak και Valeri Kharlamov και οι νεαροί Viacheslav Fetisov, Vladimir Krutov και Sergei Makarov. Για να κάνουν τα πράγματα πιο δύσκολα για τις ΗΠΑ, αυτή η σοβιετική ομάδα τις έχει κερδίσει 28 φορές σε 35 συναντήσεις. Η τελευταία αποτυχία ήταν η ήττα με 10-3 από τους Σοβιετικούς σε έναν από τους αγώνες προθέρμανσης που οδήγησαν στους Χειμερινούς Αγώνες του 19080.
Οι ΗΠΑ από την άλλη απείχαν πολύ από την εμπνευσμένη ιστορία που πρόκειται να γίνουν. Αποτελούμενη από μια ποικιλόμορφη συλλογή παικτών που δεν έχουν παίξει ποτέ μαζί για πολύ, αυτή η ομάδα παικτών είχε το μεγαλύτερο πρόβλημα να αποσπαστεί εντελώς από αυτό που έπρεπε να κάνει. Είχαν επίσης την εντύπωση ότι οι Σοβιετικοί ήταν αήττητοι και ως εκ τούτου δεν είχαν καμία ευκαιρία εναντίον τους. Όλοι περίμεναν ότι θα χάσουν, εκτός από το πιο σημαντικό πρόσωπο στην ομάδα – τον Head Coach Herb Brooks. Ήταν ίσως καλός οιωνός ότι ο Μπρουκς ήταν ο τελευταίος παίκτης που αποκόπηκε από την ομάδα των Ολυμπιακών Αγώνων των ΗΠΑ το 1960, η οποία ήταν και η τελευταία ομάδα των ΗΠΑ που κέρδισε τους Σοβιετικούς. Ο Μπρουκς ήταν σε μια αποστολή να πάρει το καλύτερο από την ομάδα του και έγινε ο πατέρας αυτής της εμπνευσμένης ιστορίας. Δείτε πώς ο Μπρουκς ενέπνευσε την ομάδα του εδώ.
Σε αυτήν την εμπνευσμένη ιστορία και θαύμα, η Team USA κέρδισε τους πολύ ευνοημένους Σοβιετικούς σε μια σκληρή αναμέτρηση, πυροδοτώντας ανανεωμένο πατριωτισμό σε μια χώρα που έχει δει πάρα πολλές ήττες την τελευταία δεκαετία. Δημιούργησε επίσης μια νέα επανάσταση στο επαγγελματικό χόκεϊ καθώς η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ξεκίνησε μια αργή αλλά σταθερή ροή εξαιρετικών Ρώσων παικτών στο National Hockey League. Μια νέα εποχή σύγχρονου και επαγγελματικού αθλητισμού γεννήθηκε. Θαύματα όπως λένε γίνονται σε αυτούς που το θέλουν περισσότερο.