Προφανώς στην κοινότητα του Τζούντο υπήρξε μια τεράστια αναταραχή στην αλλαγή των κανόνων του Τζούντο σχετικά με τις αρπαγές ποδιών, τα πικ-απ και τις τεχνικές ρωσικού στυλ. Έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και έχω βιώσει διαφορετικά στυλ Τζούντο, από το παραδοσιακό ιαπωνικό τζούντο, το ρωσικό πικαπ στυλ τζούντο και ακόμη και τα περίεργα στυλ Μογγολίας και Καζακστάν επίσης.
Στο Διαδίκτυο υπάρχουν συνεχείς συζητήσεις σχετικά με τους νέους κανόνες και άτομα που συνεχίζουν να παραπονιούνται για το πώς το Τζούντο δεν είναι πια πολεμική τέχνη, εξαιρουμένων των τεχνικών πάλης που χρησιμοποιούνται σε διάφορες μορφές πάλης.
Για ένα διάστημα ήμουν πολύ ενάντια στους νέους κανόνες του Τζούντο λόγω του γεγονότος ότι συγκρούστηκε με το δικό μου στυλ Τζούντο. Αν και πρόσφατα ταξίδεψα στην Ταϊπέι, το Ρότερνταμ, τη Σαμόα καθώς και τη Βραζιλία και την Ιαπωνία και πιστεύω ότι οι νέοι κανόνες ήταν υπέροχοι για διάφορους λόγους.
Έχω συμμετάσχει σε πολλά προπονητικά στρατόπεδα τους τελευταίους μήνες και έχω παρατηρήσει ότι πολλοί από τους κορυφαίους τύπους τζούντο που χρησιμοποίησαν πικ-απ και αρπαγές ποδιών εξακολουθούν να κάνουν τζούντο και εξακολουθούν να αποδίδουν σε κορυφαίο διεθνές επίπεδο.
Λόγω του ότι βρίσκομαι στην Ιαπωνία και έχω πολύ χρόνο στα χέρια μου, σκέφτομαι πολλά άλλα αθλήματα που έχουν αλλάξει κανόνες για διάφορους λόγους.
ΤΑΕ κβον ντο:
Πριν από μερικά χρόνια σε ανταγωνιστικό Taekwondo, οι αγωνιζόμενοι μπόρεσαν να χτυπήσουν με γροθιά στο κεφάλι. Αλλά αυτό που έτεινε να συμβεί ήταν ερασιτέχνες πυγμάχοι να εισέλθουν στο τουρνουά. Αυτοί οι ερασιτέχνες πυγμάχοι μπλοκάρουν τις κλωτσιές στο κεφάλι και προχωρούν στο να κλείσουν την απόσταση και να χτυπήσουν τους συναγωνιστές τους. Η ουσία του Taekwondo είναι οι εκπληκτικές του ικανότητες στο λάκτισμα, αλλά λόγω των ερασιτέχνων πυγμάχων που δεν κλωτσούσαν ποτέ, οι θεατές δεν έβλεπαν πλέον θεαματικά λακτίσματα, έβλεπαν έναν αγώνα πυγμαχίας. Με την απαγόρευση της γροθιάς στο κεφάλι, ο πλήρης μαχητής Taekwondo που χρησιμοποιεί την ίδια την ουσία του αθλήματος θα κέρδιζε τις περισσότερες φορές τον αγώνα. Αλλάζοντας τους κανόνες μπορούσαν να κρατήσουν ζωντανή την ουσία του αθλήματος, έτσι ώστε όταν ο κόσμος ερχόταν και παρακολουθούσε να παρακολουθεί τις εκπληκτικές κλωτσιές του Taekwondo και όχι απλώς έναν αγώνα πυγμαχίας.
Καταλαβαίνω ότι έπαιρναν μια αποτελεσματική επίθεση, αλλά για να κρατήσουν ζωντανό την ουσία και το πνεύμα του αθλήματος έκαναν αυτό που έπρεπε. Επομένως δεν βλέπω κανένα πρόβλημα με την αλλαγή.
Rugby League & Rugby Union:
Το πρωτάθλημα ράγκμπι και η ένωση ράγκμπι στην αρχή μπορεί να μοιάζουν πολύ, ειδικά όταν αμφισβητήθηκε το scrum στο πρωτάθλημα ράγκμπι. Θα κατέρρεε και θα ξεκινούσαν από την αρχή, κάτι που μοιάζει πολύ με το Rugby Union. Ως εκ τούτου, οι δυνάμεις της λίγκας του ράγκμπι αποφάσισαν ότι με το να μην αμφισβητήσουν τους θεατές του scrum θα μπορούσαν να δουν τη διαφορά μεταξύ πρωταθλήματος και ένωσης. Μια σημαντική πτυχή της ένωσης ράγκμπι είναι τα αμφισβητούμενα scrums και rucks, ενώ στο League δεν είναι τεράστιο μέρος του παιχνιδιού. Με την εξάλειψη των αμφισβητούμενων κρουσμάτων από το παιχνίδι ράγκμπι πρωτάθλημα και ένωση ράγκμπι θα μπορούσαν να παραμείνουν ορατά διαφορετικά και οι θεατές να παρατηρήσουν τη διαφορά μεταξύ των δύο αθλημάτων.
Βραζιλιάνικο Jujitsu:
Καταλαβαίνω ότι στο βραζιλιάνικο jujitsu μόλις πετάξεις ή εκτελέσεις ένα takedown θα πρέπει στη συνέχεια να εμπλακείς στο έδαφος, αν δεν το κάνεις μπορεί να χάσεις έναν πόντο. Αυτοί οι κανόνες ισχύουν έτσι ώστε τα αθλήματα ρίψης όπως το τζούντο και η πάλη να μην μπορούν να μπουν και (λόγω ανώτερης στάσης) να ρίχνουν και να αποσπώνται επανειλημμένα. Εάν επιτρέπονταν αυτοί οι κανόνες, η ουσία του βραζιλιάνικου jujitsu δεν θα ήταν εκεί. Η θεμελιώδης φύση του ανταγωνιστικού βραζιλιάνικου jujitsu είναι το παιχνίδι εδάφους. Χωρίς το παιχνίδι εδάφους, το Brazilian jujitsu είναι απλώς ένας αγώνας τζούντο ή πάλης. Τηρώντας αυτούς τους κανόνες, διατηρείτε ζωντανή την ουσία του αθλήματος. Φανταστείτε να πηγαίνετε σε έναν διαγωνισμό βραζιλιάνικου jujitsu και το μόνο που είδατε ήταν να σηκωθείτε όρθιος και να μην εργαστείτε στο έδαφος. Αυτό είναι παρόμοιο αν όταν πήγατε και είδατε ένα τουρνουά τζούντο το μόνο που είδατε ήταν δουλειά στο έδαφος και όχι όρθια μάχη.
Είδος πολεμικής τέχνης
Τι κάνει το Τζούντο Μοναδικό; Είναι το GI; Είναι οι ρίψεις; Είναι τα ιαπωνικά ονόματα; Κατά τη γνώμη μου το τζούντο είναι η ανώτερη άοπλη πολεμική τέχνη καθώς και το άθλημα. Έχει όλη την κατασκευή της πραγματικής αυτοάμυνας καθώς και ενός αθλήματος. Για παράδειγμα στο τζούντο ο αγώνας αρχίζει όρθιος και στις περισσότερες περιπτώσεις το παιχνίδι εδάφους είναι καλά και γίνεται μέσα σε εξήντα δευτερόλεπτα. Δεν έχω ακούσει ποτέ για έναν αγώνα δρόμου ή έναν αγώνα σε μια παμπ όπου και οι δύο μαχητές πάλευαν στο έδαφος για δέκα λεπτά και ο αγώνας ολοκληρώθηκε με μια υποταγή από λαστιχένια φρουρά.
Αυτό που κάνει το Τζούντο μοναδικό είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται στο άθλημα. Φανταστείτε εάν σε έναν διαγωνισμό τζούντο το μόνο που είδατε ήταν διπλές και μονόποδες απομάκρυνσης, κουβαλήσεις πυροσβέστη και τεχνικές αγκαλιάς με αρκούδα. Αυτές είναι όλες έγκυρες επιθέσεις, αλλά είναι στερεότυπες για αγώνες πάλης και όχι αγώνες τζούντο. Οι θεατές πρέπει να είναι σε θέση να κάνουν τη διαφορά μεταξύ των δύο αθλημάτων εκτός από το ότι το ένα αγωνίζεται σε ένα gi. Για παράδειγμα, φανταστείτε να έρθετε σε έναν διαγωνισμό Τζούντο και το μόνο που είδατε ήταν Uchimata, Tai otoshi, Seoi nage και σκούπισμα ποδιών και στη συνέχεια την επόμενη εβδομάδα να παρακολουθήσετε ελεύθερη πάλη και να δείτε κυρίως διπλά και μονά να χρησιμοποιούνται με περιστασιακό Uchimata ή πόδι. Θα μπορούσατε να δείτε εύκολα τη διαφορά μεταξύ των δύο αθλημάτων.
Αυτό προσπαθεί να πετύχει η διεθνής ομοσπονδία τζούντο με την αλλαγή του κανόνα. Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να προσπαθείς να διατηρήσεις το Τζούντο μοναδικό.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι από την εμπειρία από πρώτο χέρι σε μερικά στρατόπεδα εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο. Εδώ και πολύ καιρό υπάρχει ένας μαχητής από τη Γεωργία (nestor khergiani) που είναι ο νούμερο ένα στη χώρα τους τα τελευταία 10 χρόνια. Το στυλ του τζούντο ήταν μια σκυμμένη στάση με στυλ πάλης και οι μόνες τεχνικές που χρησιμοποίησε ποτέ ήταν ένα kata guruma, τα pickups και μια περιστασιακή πτώση Seoi nage. Τώρα οι νέοι κανόνες έχουν εφαρμοστεί και η χώρα της Γεωργίας έχει δύο νέους παίκτες στην κατηγορία των εξήντα κιλών. Ο Asumbani και ο Papinashvilli είναι δύο μαχητές που έχουν εντελώς διαφορετική αντίθεση με τον Khergiani. Αυτοί οι μαχητές έχουν και τα δύο τεράστια Uchimatas, Tai Othoshi και Seoi Nages. Αυτοί οι τύποι επιδεικνύουν τις στερεότυπες τεχνικές «τζούντο» ενώ ο προκάτοχός τους παρουσίαζε περισσότερα στυλ τζούντο πάλης. Κατά τη γνώμη μου το νέο στυλ είναι πολύ καλύτερο από το παλιό.
Τελικά, δεν βλέπω τίποτα κακό με τη νέα αλλαγή του κανόνα, γιατί θα διατηρήσει το τζούντο μοναδικό στα μάτια των θεατών αλλά και των αθλητών.
Ένα άλλο γρήγορο παράδειγμα που έχω, το οποίο είναι εντελώς άσχετο με το Τζούντο, αλλά το σημείο εξακολουθεί να ισχύει. Ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, ο David Gemmell γράφει μεσαιωνική φαντασία. Αν και κάποτε έγραψε ένα μυθιστόρημα μυστηρίου αγωνίας με ψευδώνυμο. Όταν ρωτήθηκε γιατί έγραψε με το ψευδώνυμο, ο Gemmell απάντησε ότι όταν οι άνθρωποι παίρνουν ένα μυθιστόρημα Gemmell περιμένουν ένα μεσαιωνικό μυθιστόρημα φαντασίας, αλλά αν πάρουν ένα Gemmell και είναι ένα μυστήριο δολοφονίας, θα απογοητευτούν καθώς δεν είναι αυτό το μυθιστόρημα Gemmell συνήθως είναι. Ο Gemmell ήθελε να διατηρήσει το είδος της μεσαιωνικής φαντασίας και να μην έχει μια ποικιλία διαφορετικών ειδών, κάνοντας αυτό παρέμεινε αποκλειστικός και το ευρύ κοινό γνώριζε τι έπαιρνε. Αυτό είναι το ίδιο με το Τζούντο, με τον τρόπο που όταν έρχεστε στο τζούντο θέλετε να δείτε το Τζούντο. δεν θέλεις να δεις αγώνα πάλης.
Συμπερασματικά, αυτό το άρθρο είναι γραμμένο από την προσωπική μου άποψη σχετικά με τους νέους κανόνες Τζούντο που έχουν τεθεί σε εφαρμογή από τη διεθνή Ομοσπονδία Τζούντο. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που μπορεί να διαφωνούν, αλλά ως σημερινός διεθνής Τζούντοκα πιστεύω ότι αυτοί οι κανόνες θα διατηρήσουν την αρχική ουσία της τέχνης.