Αυτή είναι η τελευταία μας δόση για τον “καθορισμό” των παραμέτρων του COMBATIVES.
Το θέμα, είμαι βέβαιος, ότι κάποιοι θα το χάσουν, αλλά πρέπει να τονιστεί ότι αυτό το υλικό είναι ιστορικό γεγονός και είναι ακριβές ως προς την ουσία και τις λεπτομέρειες. Είναι μια αντικειμενική άποψη των μαχητών και ΟΧΙ μια υποκειμενική γνώμη ή ένας προσωπικός «ορισμός» που έχει σχεδιαστεί για να καλύψει μια ατζέντα του ενός ή του άλλου.
Η Μάχη της Βρετανίας ξεκίνησε στις αρχές Ιουλίου 1940. Η Αγγλία ήταν απομονωμένη, αποκομμένη και μόνη. Η θαυματουργή υποχώρηση από τη Δουνκέρκη και το γερμανικό «Blitzkrieg» σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της συντριπτικής τακτικής ήττας της φημισμένης γαλλικής «Γραμμής Maginot» απέδειξε ότι η πολεμική μηχανή του Τρίτου Ράιχ ήταν ουσιαστικά ασταμάτητη. Το σχέδιο του Χίτλερ για την εισβολή στην Αγγλία, με το όνομα «Επιχείρηση Θαλασσινό Λιοντάρι» αποτελούσε καθημερινό επίκεντρο κινδύνου και ανησυχίας για τους Βρετανούς.
Η Δουνκέρκη είχε αποδεκατίσει τις βρετανικές δυνάμεις και το ηθικό ήταν σε χαμηλά επίπεδα. Δύο πρόσφατα επιστρεφόμενοι βετεράνοι της βρετανικής αποικιοκρατίας στη Σαγκάη της Κίνας προσέγγισαν το Γραφείο Πολέμου και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους αυτή την απελπισμένη στιγμή. Ο William Ewart Fairbairn, συνταξιοδοτήθηκε ως αξιωματικός της Δημοτικής Αστυνομίας της Σαγκάης και ο συνεργάτης του Eric Anthony Sykes, ιδιωτικός έμπορος όπλων που υπηρέτησε ως «εθελοντής» στο SMP και επικεφαλής της μονάδας «ελεύθερων σκοπευτών» της διάσημης ομάδας Shanghai Riot Squad υποσχέθηκε στο Γραφείο Πολέμου ότι η εκπαίδευση και οι μέθοδοί τους θα μπορούσαν σε σύντομο χρονικό διάστημα να κάνουν “οποιονδήποτε άνδρα ίσο με δέκα”. Μετά την κατάρρευση στη Δουνκέρκη αυτή ήταν μια πιο σημαντική και δραματική δήλωση. Αρχικά απολυμένοι, αυτοί οι δύο άνδρες συνέχισαν να ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ την αλήθεια των λόγων τους και έπεισαν την εξουσία ως προς την απόλυτη αποτελεσματικότητα των μεθόδων τους. Αν αυτό σήμαινε ότι ένας μεσήλικας WE Fairbairn έπρεπε να τοποθετήσει πολλά νεαρά δολάρια στο νοσοκομείο για να αποδείξει την άποψή του σε μια αυτοσχέδια, αλλά ΠΟΛΥ ρεαλιστική “επίδειξη”, ας είναι. Όσοι «δοκίμασαν» τον Σάικς ΔΕΝ τα πήγαν καλύτερα. Έτσι, οι μέθοδοι που είχαν αναπτύξει αυτοί οι άνδρες κατά τη διάρκεια δεκαετιών πολύ επικίνδυνης δουλειάς στη Σαγκάη έγιναν τώρα ένα πολύτιμο και αναπόσπαστο μέρος της εκπαίδευσης για όλες τις βρετανικές δυνάμεις και το προσωπικό των Ειδικών Επιχειρήσεων.
Η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ τον Δεκέμβριο του 1941 σε συνδυασμό με τη συντονισμένη επίθεση του αυτοκρατορικού ιαπωνικού στρατού εναντίον όλων των αμερικανικών και βρετανικών δυνάμεων πέρα από το χείλος του Ειρηνικού τράβηξαν σταθερά τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτή την παγκόσμια πυρκαγιά. Ήμασταν πλέον σε πλήρη πόλεμο με τις δυνάμεις του Άξονα. Ο Fairbairn που βρισκόταν τώρα στον Καναδά, τοποθετήθηκε στο διαβόητο “Camp X” (όπου μαζί με τους ειδικούς της “άοπλης μάχης” WEF και George de Relwyskow ήταν ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΟΣ ΕΙΔΙΚΟΣ ΤΖΟΥΝΤΟ/JUJUTSU, Χμμμ…….Ο συνταγματάρχης Carl Eifler ήταν ΗΔΗ παρακολουθώντας εκπαίδευση εδώ) διατάχθηκε να βοηθήσει την αμερικανική κυβερνητική υπηρεσία γνωστή ως «The Office of the Co-Coordinator of Intelligence» τον πρόδρομο του OSS. Ο Έρικ Άντονι Σάικς παρέμεινε στην Αγγλία και βρήκε την ανάγκη για τις υπηρεσίες του σε μεγάλη ζήτηση. Βρέθηκε επίσης να εργάζεται υπό την αιγίδα της βρετανικής μυστικής δύναμης γνωστής ως Executive Special Operations.
Η ιστορία αυτών των ανδρών από τις πρώτες μέρες της Σαγκάης, μέχρι και τα χρόνια του πολέμου είναι μια ολόκληρη ιστορία από μόνη της και πέρα από το πεδίο εφαρμογής αυτού του άρθρου. Ωστόσο, πρέπει να γίνει ξεκάθαρα κατανοητό ότι η συμβολή αυτών των ανδρών είχε βαθιά επίδραση και επιρροή στις μεθόδους, τις τακτικές και τις τεχνικές κλειστής μάχης για ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ μετά τον πόλεμο. Παρά το «επιχείρημα» που ακούγεται συχνά ότι κατά κάποιο τρόπο έχουμε «εξελιχθεί» πέρα από αυτές τις μεθόδους, σε μελλοντικά άρθρα θα θέσουμε αυτή την ιδέα να σταματήσει. Ωστόσο, σίγουρα ΔΕΝ ήταν οι μόνοι «ειδικοί» που ασχολούνταν με αυτόν τον τομέα! Ένα παράδειγμα (ένα από τα πολλά) θα ήταν ο AJ Drexel-Biddle που σπούδασε και εκπαιδεύτηκε εκτενώς στην πυγμαχία, το Savate, το jiu-jitsu, το ξίφος, τη μάχη με μαχαίρια και διάφορες μεθόδους ξιφολόγχης.
Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες προετοιμάζονταν για πόλεμο, ένας σημαντικός παράγοντας άρχισε να δημοσιοποιείται. Τόσο εδώ όσο και στην Αυστραλία ο Τύπος έκανε πολλά για την ανωτερότητα του Ιάπωνα μαχητή. Μέρος αυτού ήταν, σίγουρα, ριζωμένο στην πραγματικότητα. Η μάχη του Πορτ Άρθουρ, το σημείο καμπής στον ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο, αρκετές δεκαετίες νωρίτερα, είχε δείξει στον κόσμο την επιμονή και την αγριότητα του Ιάπωνα στρατιώτη, ιδιαίτερα στον τομέα της μάχης από άνθρωπο σε άνθρωπο. Πολλά έγιναν για το ότι ο μεγαλόσωμος Ρώσος στρατιώτης βρήκε την άθλια ήττα στα χέρια του μικρότερου Ιάπωνα αντιπάλου του όταν συμμετείχε σε μάχη σώμα με σώμα (εξ ου και μια πολύ προφανής ώθηση για τη δημιουργία του Sombo). Το Jiu-jitsu έλαβε παγκόσμια προσοχή και φήμη από αυτή την άποψη. Η συμπεριφορά των Ιαπώνων στον πόλεμο τους στην Κίνα έδειξε επίσης στον κόσμο μια φαινομενικά ανίκητη και ασταμάτητη δύναμη. Μια δύναμη που ήταν βάναυση και θανατηφόρα στα άκρα.
Τόση μεγάλη προσοχή δόθηκε στην εκπαίδευση των δυνάμεων των ΗΠΑ και των Συμμάχων σε μεθόδους που θα επέτρεπαν στον μέσο στρατιώτη να συναντήσει τον Ιάπωνα μαχητή σε κάπως ισότιμη βάση. ΚΑΘΕ κλάδος των Ενόπλων Δυνάμεων ξεκίνησε ένα εντατικό πρόγραμμα φυσικής προπόνησης σχεδιασμένο για να καλύψει αυτές τις ανάγκες. Μεγάλο μέρος των «ειδικών» οδηγιών που χρειαζόταν, ιδιαίτερα στην αρένα της μάχης από κοντά, προερχόταν από την πολιτική συνοικία. Άνδρες με τεράστια και ποικίλη δια βίου εμπειρία σε όλες τις μορφές «μάχιμες» αξιοποιήθηκαν για να δημιουργήσουν προγράμματα εκπαίδευσης που θα έδιναν στον συμμαχικό στρατιώτη επαρκή μέσα για να εμπλακεί με τους εχθρούς τους σε κοντινή απόσταση. Το ίδιο έκανε φυσικά και ο Άξονας, η Ιαπωνία ήταν ο προφανής παράγοντας από αυτή την άποψη, ΑΛΛΑ ακόμα και ο Αδόλφος Χίτλερ διακήρυξε την απόλυτη ανάγκη για πυγμαχία και τζίου-τζίτσου στη στρατιωτική εκπαίδευση καθώς έδινε θάρρος και τόλμη στον μέσο στρατιώτη να κλείσει με τον εχθρό του!
Στις ΗΠΑ υπήρχε ΠΛΕΘΩΡΑ από ποικίλες μεθόδους και συστήματα εκπαίδευσης. ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ προσπάθεια να οριστούν στενά οι μέθοδοι που διασώζονται σε αυτήν την εποχή είναι ΒΛΑΚΕΙΑ! Αν και η συνεισφορά του Αντισυνταγματάρχη Fairbairn είναι ΜΕΓΑΛΗ, όπως και η επιρροή του συνταγματάρχη Applegate, αναπτύχθηκαν ΔΕΚΑΔΕΣ επί ΔΕΚΑΔΕΣ διαφορετικά συστήματα μάχης κοντινών τετάρτων. Από την πάλη, την πυγμαχία, το savate, το τζούντο, το jiu-jitsu, την κινεζική πυγμαχία, ακόμη και τις μεθόδους ποδοσφαίρου και ράγκμπι ΔΕΝ χρησιμοποιήθηκαν μόνο, αλλά ολόκληρα «συστήματα» υποστηρίχθηκαν με βάση αυτές τις μεμονωμένες μεθόδους. Μπορεί να αποτελεί έκπληξη για πολλούς, αλλά εδώ στις ΗΠΑ χρησιμοποιήθηκε ακόμη και ιαπωνικό ΚΑΡΑΤΕ!
Πολλά από αυτά τα μαθήματα «άοπλης μάχης» ήταν εξαιρετικά περίπλοκα και τεχνικά καθώς είχαν τις ρίζες τους στις προτιμώμενες μεθόδους των ανδρών που είχαν αναλάβει τη «δημιουργία» τους. Οι παλαιστές έτειναν να βασίζονται σε αυτή τη μέθοδο, οι άνδρες του Τζούντο σε αυτό το σύστημα, οι πυγμάχοι στην πείρα τους και ούτω καθεξής και ούτω καθεξής. Κάθε μέθοδος θα μπορούσε επίσης να διεκδικήσει εκπληκτική επιτυχία στην πραγματική μάχη! Οι αληθινές αναφορές μετά τη δράση έδειξαν ότι ΟΛΕΣ αυτές οι μέθοδοι είχαν αξία και ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά στις σκληρότητες και το άγχος της πραγματικής μάχης. Ωστόσο, καθώς προχωρούσε ο πόλεμος δύο σημαντικοί παράγοντες άρχισαν να επηρεάζουν και να αλλάζουν αυτά τα πρωτόκολλα εκπαίδευσης. Το ένα ήταν το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι άντρες από ΟΛΟΥΣ τα είδη διαφορετικών καταβολών στρατεύονταν στη στρατιωτική θητεία, το άλλο ήταν ότι καθώς οι απαιτήσεις για ολοένα και περισσότερα στρατεύματα αντικατάστασης άρχισαν να αυξάνονται, ο χρόνος εκπαίδευσης μειώνεται και περιορίζεται αναγκαστικά.
Η προσέγγιση που φαινόταν ΠΙΟ εφικτή και χρήσιμη ήταν αυτή που ΣΥΝΔΥΑΣΕ τις «καλύτερες» ή πιο αποτελεσματικές, αποτελεσματικές και γρήγορα μαθημένες μεθόδους καθώς και αυτές που ΔΙΑΤΗΡΗΣΑΝ καλύτερα! Τα βασικά στοιχεία της πυγμαχίας και της πάλης έγιναν μέρος ενός γενικού προγράμματος γενικής φυσικής προετοιμασίας και η «άοπλη μάχη» έγινε ένα εξειδικευμένο μπλοκ διδασκαλίας. Αυτά τα μαθήματα σε “άοπλη μάχη”, “μάχη σώμα με σώμα”, “μάχη τζούντο” και ούτω καθεξής προσπάθησαν ξανά να ΣΥΝΔΥΑΣΟΥΝ τα πιο συμφέροντα κράτημα, ρίψεις, σκοντάφτισμα, κλειδώματα, στραγγαλισμούς, χτυπήματα, χτυπήματα και κλωτσιές από όλες τις ποικίλες διαθέσιμες μεθόδους . Ο ΜΟΝΟΣ πραγματικά περιοριστικός παράγοντας εδώ ήταν το στοιχείο ΧΡΟΝΟΣ. Άλλες σκέψεις ήταν επίσης σημαντικές. Η μέθοδος O’Neill (άλλος βετεράνος της Σαγκάης και κατάταξης Kodokan Yudansha) είναι ένα κλασικό παράδειγμα ενός συστήματος ειδικά προσαρμοσμένου τόσο για το διαθέσιμο περιβάλλον εκπαίδευσης όσο και για τη φύση της αναμενόμενης εμπλοκής μάχης. Έγιναν ακόμη και απόπειρες για να καθοδηγηθεί ο στρατός σε πραγματικά συστήματα Koryu Jujutsu εδώ στις ΗΠΑ! Ωστόσο, τα ΠΙΟ αποτελεσματικά συστήματα εξακολουθούσαν να προσπαθούν να αναμειγνύουν ΟΛΕΣ τις ποικίλες μεθόδους φυσικής μάχης.
Καθώς ο πόλεμος προχωρούσε όλο και περισσότερο μετά τη δράση, η «ευφυΐα» που συγκεντρώθηκε από την πραγματικότητα της πραγματικής μάχης βοήθησε στη διαμόρφωση και στον καθορισμό των προτεραιοτήτων εκπαίδευσης. Πολλές μέθοδοι κλειστής μάχης άρχισαν να «περιορίζονται» σε εκείνες τις βασικές αρχές που αποδείχθηκαν ΠΙΟ αποτελεσματικές ΣΥΝΟΛΙΚΑ και πιο εφαρμόσιμες σε ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΣΚΟΥΜΕΝΟΥΣ σε ένα ευρύ και ποικίλο φάσμα φυσικών χαρακτηριστικών και δεξιοτήτων.
Ο Applegate ήταν ίσως ο πιο φωνητικός από αυτούς τους υποστηρικτές λόγω της έκθεσής του στο INFANTRY JOURNAL και της δημοσίευσης του “KILL or GET KILLED”. Και ΔΕΝ ήταν χωρίς τους επικριτές του, όπως και ο Fairbairn.
Μερικά μαθήματα ήταν τόσο σύντομα σε διάρκεια που περιελάμβαναν ΜΟΝΟ ΑΡΚΕΤΕΣ ΩΡΕΣ διδασκαλίας. Άλλοι συμμετείχαν αρκετά και πολύ ολοκληρωμένοι στο περιεχόμενο του προγράμματος σπουδών τους. Πολλοί είναι εξοικειωμένοι με τα προγράμματα Navy V-5 και την εκπαίδευση στο Benning, αλλά λιγότερο γνωστή είναι η πολύ ΕΚΤΕΝΤΙΚΗ εκπαίδευση σε μέρη όπως το Fort Meade και στο συγκρότημα Hawaii Jungle Warfare, για να αναφέρουμε μόνο δύο! Εδώ σε αυτές τις τοποθεσίες, και μια τέτοια εκπαίδευση διεξήχθη από το Μπρούκλιν μέχρι την Καλιφόρνια, διδάχθηκε ένα πολύ πλήρες και ΜΙΚΤΟ πρόγραμμα «μάχων». Από το εκπαιδευτικό κέντρο CIC στο Σικάγο μέχρι τα στρατόπεδα εκπαίδευσης του στρατού στο Κολοράντο, από το Parris Island έως τα σχολεία Ranger/Commando στα νησιά της Χαβάης, από τις βάσεις εκπαίδευσης στην Αγγλία πριν από την D-Day μέχρι το σχολείο “Killing” στην Παλαιστίνη, Οι ΜΕΘΟΔΟΙ διδάσκονταν έτρεξαν την ΠΛΗΡΗ γκάμα των «μάχων» από άνθρωπο σε άνθρωπο με δόντια και νύχια. Από το σύνθετο έως το “ενστικτώδες φόνο” (μια μέθοδος που έχει σχεδιαστεί για να εκμεταλλευτεί ΠΛΗΡΩΣ το λεγόμενο φυσικό ένστικτο θανάτωσης “ζώων”) ΟΛΕΣ αυτές οι μέθοδοι, συστήματα και προσεγγίσεις ΠΕΡΙΠΤΟΥΝ στον ορισμό των ΜΑΧΙΚΩΝ! Ακόμη και στην εκπαίδευση του προσωπικού του OSS στην Περιοχή Β έδειξαν τις μεθόδους της SIAMESE πυγμαχίας (διαβάστε Muay Thai)! Από Anglo Boxing, wrestling and grappling, γαλλικό “foot-fighting” (συμπεριλαμβανομένου Assaut Vite savate), Ινδικό Varma-adi/Varmannie, κινέζικη πυγμαχία, “ρωμαϊκή” πυγμαχία, ιαπωνικό τζούντο/τζουτζούτσου και καράτε, σιαμαία πυγμαχία, βιρμανική πυγμαχία-Bando (θυμηθείτε το CBI), δυτική περίφραξη, όπλα με φιλιππινέζικα άκρα και ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ και ΟΛΑ τα άλλα συστήματα (συμπεριλαμβανομένου σχεδόν κάθε όπλου που είναι γνωστό στον άνθρωπο) που θεωρήθηκαν αποτελεσματικά στην ΑΠΟΣΤΟΛΗ των εχθρών κάποιου στο εξής, ΜΕΛΕΤΗΘΗΚΑΝ, ΕΡΕΥΝΗΘΗΚΑΝ. ΥΛΟΠΟΙΗΘΗΚΕ και ΕΚΠΑΙΔΕΥΘΗΚΕ! Ένα εγχειρίδιο μάχης σώμα με σώμα από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κάνει αναφορά στις ΙΝΔΟΝΗΣΙΑΝΕΣ “μεθόδους”!
Αυτή είναι η κληρονομιά των COMBATIVES! Αυτός είναι ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ των ΜΑΧΙΚΩΝ! Και σε αυτούς που χρειάζονται να «τρυπώσουν» άλλους στο «κουτί» του «μόνο» που κάνουν «μάχιμους» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου………………….. ……καλά, εφαρμόζοντας τον παραπάνω ορισμό με βάση την ΑΛΗΘΙΝΗ ιστορική καταγραφή, τότε ΚΟΛΑΣΗ ΝΑΙ!………………….Ακολουθώ την ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ του ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΙ «ΜΑΧΙΤΕΣ»!
Σημείωση: Εάν υπάρχει επαρκές ενδιαφέρον, θα χαρούμε επίσης να καλύψουμε ΟΛΑ αυτά τα θέματα με ΠΛΗΡΗΣ λεπτομέρεια με βάση ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ιστορικά γεγονότα.
Τα μελλοντικά άρθρα ενημερωτικών δελτίων θα εμβαθύνουν στην ιστορία, την εκπαίδευση και τη μέθοδο που καλύπτουν ένοπλες και άοπλες μάχες, καθώς και θέματα για διάφορα θέματα από τη Σαγκάη έως το “Shangri-La” (για όσους εξακολουθούν να περιπλανώνται στη γη La-La).