Όταν οι παίκτες ράγκμπι χρησιμοποιούν προγράμματα προπόνησης δύναμης για να βελτιώσουν το παιχνίδι τους, θα πρέπει να το προσεγγίσουν έχοντας κατά νου πολύ συγκεκριμένους στόχους. Ταυτόχρονα θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο απλό, ειδικά αν ο παίκτης είναι άπειρος.
Πριν γραφτεί ένα πρόγραμμα, ο παίκτης πρέπει να αξιολογηθεί. Εάν υπάρχει διαθέσιμος ένας καλός προπονητής ή προπονητής, αυτό θα κάνει την όλη διαδικασία πολύ πιο εύκολη. Εάν όχι, ο παίκτης μπορεί να κάνει κάτι σαν αυτοαξιολόγηση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σχεδιάσει ένα κατάλληλο πρόγραμμα.
Η διαδικασία αξιολόγησης ξεκινά με ερωτήσεις. Αυτές οι ερωτήσεις προσδιορίζουν τι θέλει να πετύχει ο παίκτης από την προπόνηση. Το άτομο που σχεδιάζει το πρόγραμμα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τόσο τον παίκτη όσο και τον προπονητή κατά την αξιολόγηση. Τα αυτογκόλ των παικτών για το παιχνίδι είναι προφανώς το πρωταρχικό μέλημα, αλλά ο προπονητής μπορεί να έχει ορισμένα χαρακτηριστικά που θέλει να αναπτύξει ο παίκτης. Επειδή επιλέγουν την ομάδα είναι λογικό να συμπεριληφθούν. Ο παίκτης μπορεί να επιθυμεί να δημιουργήσει μια αντιπροσωπευτική ομάδα, επομένως θα ήταν φρόνιμο να λάβει πληροφορίες από τον προπονητή ή τον επιλογέα αυτής της ομάδας, αν είναι δυνατόν επίσης.
Βλέποντας τι θέλει να κερδίσει ο παίκτης και κοιτάζοντας τι πρέπει να εργαστεί για να ευχαριστήσει τους προπονητές, ο σχεδιαστής έχει ήδη ένα βασικό πλαίσιο για να ξεκινήσει. Το επόμενο βήμα είναι να εξετάσετε πώς λειτουργεί ή κινείται ο παίκτης και, στη συνέχεια, πώς αυτό συγκρίνεται με το πώς θα χρειαστεί να λειτουργήσει και να κινηθεί προκειμένου να αποδώσει στο επίπεδο του στόχου του. Τα δυνατά σημεία ή οι αδυναμίες που αποκαλύφθηκαν σε αυτό το βήμα θα βελτιώσουν περαιτέρω το πρόγραμμα στις συγκεκριμένες ανάγκες των παικτών που με τη σειρά τους θα τους προωθήσουν προς τον στόχο τους. Οι πιθανές δοκιμές για αυτό το βήμα είναι ατελείωτες, αλλά θα πρέπει επίσης να ακολουθήσουν μια διαδικασία τελειοποίησης.
Για παράδειγμα, ένας παίκτης μπορεί να επιθυμεί μεγαλύτερη ταχύτητα πάνω από 40 μέτρα. Ο προπονητής πρέπει να γνωρίζει πόσο γρήγορα μπορεί ο παίκτης να τρέξει πάνω από 40 μέτρα, μετά να εξετάσει πώς τρέχει και μετά να εντοπίσει τι μπορεί να γίνει για να το βελτιώσει. Ακριβώς επειδή είναι ένα πρόγραμμα προπόνησης, δεν σημαίνει ότι όλα πρέπει να αφορούν την άρση βαρών ή την προπόνηση δύναμης. Πρόκειται για την επίτευξη ενός στόχου. Θα μπορούσε να είναι ότι ο παίκτης συγκρατείται στα 40 μέτρα από σφιχτά μηριαία και αδύναμο τετρακέφαλο. Προφανώς η εργασία δύναμης θα ίσχυε για την προπόνηση των τετράποδων, αλλά η κινητικότητα και όχι η άρση βαρών θα χρειαζόταν για να βελτιωθούν οι οπίσθιοι μηριαίοι. Αυτή η προσέγγιση στοχεύει τις συγκεκριμένες ανάγκες των παικτών, οδηγώντας τον στο στόχο του αποτελεσματικά και αποτελεσματικά.
Ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα βρίσκει και στη συνέχεια αντιμετωπίζει τις ανάγκες με τέτοιο τρόπο ώστε να χρησιμοποιεί κάθε διαθέσιμο εργαλείο με τον καταλληλότερο τρόπο. Χρησιμοποιώντας αυτά τα εργαλεία με έναν καλά κατευθυνόμενο, εστιασμένο τρόπο, εξοικονομείται χρόνος, επομένως οι στόχοι επιτυγχάνονται πιο γρήγορα. Τα γενικά προγράμματα κατάρτισης είναι μια χαμένη ευκαιρία για τους ανθρώπους να εργαστούν πραγματικά σε αυτό που χρειάζονται για βελτίωση.
Ο καλός σχεδιασμός προγράμματος θα προσφέρει ένα ακριβές σύνολο οδηγιών που πρέπει να ακολουθήσει ο παίκτης. Αυτή δεν χρειάζεται να είναι μια περίπλοκη διαδικασία, αλλά θα απαιτήσει κάποια προσπάθεια στα αρχικά στάδια για να γίνουν οι αξιολογήσεις, καθώς και να λάβετε πληροφορίες από ειδικούς της δύναμης ή των αθλητικών επιδόσεων εάν χρειάζεται, ωστόσο η απόδοση στο τέλος κάνει όλη την προσοχή στη λεπτομέρεια πολύ χρήσιμη .